en

Bianka

Bianca
reż. Nanni Moretti
Włochy 1984 / 96’
napisy: polskie i angielskie

W Biance Nanni Moretti pozostaje wierny komediowej wrażliwości, lecz jednocześnie flirtuje z konwencją kryminału i melodramatu. Głównym bohaterem czyni znanego ze swoich poprzednich filmów Michele Apicellę, który tym razem okazuje się ekscentrycznym nauczycielem matematyki w szkole imienia Marilyn Monroe. W wolnych chwilach mężczyzna daje upust nietypowemu hobby i oddaje się szpiegowaniu sąsiadów. Gdy w okolicy dochodzi do serii morderstw, Michele staje się jednym z głównych podejrzanych. Przedstawiona w Biance intryga, wyraźnie inspirowana Hitchcockowskim Oknem na podwórze, ma znaczenie pretekstowe. Bardziej niż znalezienie odpowiedzi na pytanie, kto zabił, interesuje Morettiego stworzenie kolejnego portretu sfrustrowanego inteligenta. Nietypowe zachowanie Apicelli, który ściąga na siebie zainteresowanie policji, dowodzi, że bohater nie potrafi znaleźć swojego miejsca w społeczeństwie. Czy ratunkiem dla mężczyzny okaże się związek z koleżanką z pracy – piękną Bianką?

Opracowanie: Piotr Czerkawski

Nanni Moretti

Urodził się w 1953 roku w Bruneck w Tyrolu Południowym w rodzinie nauczycielskiej. Pierwsze próby reżyserskie podjął już w wieku 20 lat. Jego pełnometrażowym debiutem okazał się zrealizowany w 1976 roku Jestem samowystarczalny. Pięć lat później za film Złote sny otrzymał Nagrodę Specjalną Jury na festiwalu w Wenecji. Bardzo szybko wypracował autorski styl, na który składają się zaangażowanie polityczne po stronie lewicy, absurdalne poczucie humoru i częste sięganie po motywy autobiograficzne. W latach 80. zaprzyjaźnił się z Krzysztofem Kieślowskim i miał zagrać jedną z ról w Podwójnym życiu Weroniki. Plany te pokrzyżowała jednak zdiagnozowana u Morettiego choroba. Walka z rakiem stanowi jeden z centralnych motywów nakręconego w 1993 roku Dziennika intymnego, który otrzymał nagrodę za najlepszą reżyserię w Cannes. Osiem lat później Moretti triumfował na tym samym festiwalu za sprawą Pokoju syna. Autor Kajmana należy dziś do tzw. „canneńskiej rodziny”, a jego kolejne dzieła regularnie pojawiają się w konkursie głównym tej najbardziej prestiżowej imprezy filmowej świata. Nie inaczej było z zamykającą dotychczasowy dorobek reżysera Moją matką, która wyjechała z Lazurowego Wybrzeża z Nagrodą Jury Ekumenicznego. Moretti nie tylko staje za kamerą, lecz także występuje w swoich filmach jako aktor. Od czasu do czasu pojawia się w tej roli również u kolegów po fachu, u braci Taviani czy Danielego Luchettiego.

Wybrana filmografia:

1978 Ecce bombo

1981 Złote sny / Sogni d'oro / Golden Dreams

1985 Idźcie, ofiara spełniona / La messa è finita / The Mass Is Ended

1993 Dziennik intymny / Caro diario / Dear Diary

1998 Kwiecień / Aprile / April

2001 Pokój syna / La stanza del figlio / The Son's Room

2006 Kajman / Il caimano / The Caiman

2011 Habemus Papam – mamy papieża / Habemus Papam / We Have a Pope

2015 Moja matka / Mia madre / My Mother

 

Twórcy

reżyseria Nanni Moretti
scenariusz Nanni Moretti, Sandro Petraglia
zdjęcia Luciano Tovoli
montaż Mirco Garrone
muzyka Franco Piersanti
obsada Nanni Moretti, Laura Morante, Roberto Vezzosi
producent Achille Manzotti
produkcja Faso Film, Reteitalia
właściciel praw Faso Film
język włoski, francuski
barwa kolor