Dziennik intymny
Zbiór obserwacji Nanniego Morettiego dotyczących rzeczywistości. Dzieło włoskiego mistrza zostało podzielone na trzy rozdziały, z których każdy stanowił pierwotnie materiał na osobny film. W impresyjnym Na mojej vespie Moretti przemierza rzadko uczęszczane uliczki Rzymu i tworzy list miłosny adresowany do ulubionego miasta. Wyspy stanowią zapis podróży reżysera, który w towarzystwie przyjaciela pływa promem po okolicy i prowadzi pełne swady rozmowy zarówno o Ulissesie, jak i o Modzie na sukces. Wieńcząca część, przejmujący Lekarze, opisuje z kolei autentyczne zmagania Morettiego z ciężką chorobą i absurdami włoskiej służby zdrowia. Każda z nowel, mimo dzielących je różnic, balansuje na granicy fikcji i dokumentu, intelektualizmu i zmysłowości. Choć film nie stroni od poważnych tematów, reżysera ani na chwilę nie opuszcza witalność, która udziela się także widzowi. Dzięki niej Dziennik intymny zapisuje się w pamięci jako urokliwy hymn na cześć codzienności.
nagrody
Cannes IFF 1994 – Best Director; David di Donatello Awards 1994 – Best Film, Best Best Music, Best ProducerNanni Moretti
Urodził się w 1953 roku w Bruneck w Tyrolu Południowym w rodzinie nauczycielskiej. Pierwsze próby reżyserskie podjął już w wieku 20 lat. Jego pełnometrażowym debiutem okazał się zrealizowany w 1976 roku Jestem samowystarczalny. Pięć lat później za film Złote sny otrzymał Nagrodę Specjalną Jury na festiwalu w Wenecji. Bardzo szybko wypracował autorski styl, na który składają się zaangażowanie polityczne po stronie lewicy, absurdalne poczucie humoru i częste sięganie po motywy autobiograficzne. W latach 80. zaprzyjaźnił się z Krzysztofem Kieślowskim i miał zagrać jedną z ról w Podwójnym życiu Weroniki. Plany te pokrzyżowała jednak zdiagnozowana u Morettiego choroba. Walka z rakiem stanowi jeden z centralnych motywów nakręconego w 1993 roku Dziennika intymnego, który otrzymał nagrodę za najlepszą reżyserię w Cannes. Osiem lat później Moretti triumfował na tym samym festiwalu za sprawą Pokoju syna. Autor Kajmana należy dziś do tzw. „canneńskiej rodziny”, a jego kolejne dzieła regularnie pojawiają się w konkursie głównym tej najbardziej prestiżowej imprezy filmowej świata. Nie inaczej było z zamykającą dotychczasowy dorobek reżysera Moją matką, która wyjechała z Lazurowego Wybrzeża z Nagrodą Jury Ekumenicznego. Moretti nie tylko staje za kamerą, lecz także występuje w swoich filmach jako aktor. Od czasu do czasu pojawia się w tej roli również u kolegów po fachu, u braci Taviani czy Danielego Luchettiego.
1978 Ecce bombo
1981 Złote sny / Sogni d'oro / Golden Dreams
1985 Idźcie, ofiara spełniona / La messa è finita / The Mass Is Ended
1993 Dziennik intymny / Caro diario / Dear Diary
1998 Kwiecień / Aprile / April
2001 Pokój syna / La stanza del figlio / The Son's Room
2006 Kajman / Il caimano / The Caiman
2011 Habemus Papam – mamy papieża / Habemus Papam / We Have a Pope
2015 Moja matka / Mia madre / My Mother