en

Dziennik intymny

Dear Diary / Caro diario
reż. Nanni Moretti
Włochy, Francja 1993 / 100’
napisy: polskie i angielskie

Zbiór obserwacji Nanniego Morettiego dotyczących rzeczywistości. Dzieło włoskiego mistrza zostało podzielone na trzy rozdziały, z których każdy stanowił pierwotnie materiał na osobny film. W impresyjnym Na mojej vespie Moretti przemierza rzadko uczęszczane uliczki Rzymu i tworzy list miłosny adresowany do ulubionego miasta. Wyspy stanowią zapis podróży reżysera, który w towarzystwie przyjaciela pływa promem po okolicy i prowadzi pełne swady rozmowy zarówno o Ulissesie, jak i o Modzie na sukces. Wieńcząca część, przejmujący Lekarze, opisuje z kolei autentyczne zmagania Morettiego z ciężką chorobą i absurdami włoskiej służby zdrowia. Każda z nowel, mimo dzielących je różnic, balansuje na granicy fikcji i dokumentu, intelektualizmu i zmysłowości. Choć film nie stroni od poważnych tematów, reżysera ani na chwilę nie opuszcza witalność, która udziela się także widzowi. Dzięki niej Dziennik intymny zapisuje się w pamięci jako urokliwy hymn na cześć codzienności.

Opracowanie: Piotr Czerkawski

nagrody

Cannes IFF 1994 – Best Director; David di Donatello Awards 1994 – Best Film, Best Best Music, Best Producer

Nanni Moretti

Urodził się w 1953 roku w Bruneck w Tyrolu Południowym w rodzinie nauczycielskiej. Pierwsze próby reżyserskie podjął już w wieku 20 lat. Jego pełnometrażowym debiutem okazał się zrealizowany w 1976 roku Jestem samowystarczalny. Pięć lat później za film Złote sny otrzymał Nagrodę Specjalną Jury na festiwalu w Wenecji. Bardzo szybko wypracował autorski styl, na który składają się zaangażowanie polityczne po stronie lewicy, absurdalne poczucie humoru i częste sięganie po motywy autobiograficzne. W latach 80. zaprzyjaźnił się z Krzysztofem Kieślowskim i miał zagrać jedną z ról w Podwójnym życiu Weroniki. Plany te pokrzyżowała jednak zdiagnozowana u Morettiego choroba. Walka z rakiem stanowi jeden z centralnych motywów nakręconego w 1993 roku Dziennika intymnego, który otrzymał nagrodę za najlepszą reżyserię w Cannes. Osiem lat później Moretti triumfował na tym samym festiwalu za sprawą Pokoju syna. Autor Kajmana należy dziś do tzw. „canneńskiej rodziny”, a jego kolejne dzieła regularnie pojawiają się w konkursie głównym tej najbardziej prestiżowej imprezy filmowej świata. Nie inaczej było z zamykającą dotychczasowy dorobek reżysera Moją matką, która wyjechała z Lazurowego Wybrzeża z Nagrodą Jury Ekumenicznego. Moretti nie tylko staje za kamerą, lecz także występuje w swoich filmach jako aktor. Od czasu do czasu pojawia się w tej roli również u kolegów po fachu, u braci Taviani czy Danielego Luchettiego.

Wybrana filmografia:

1978 Ecce bombo

1981 Złote sny / Sogni d'oro / Golden Dreams

1985 Idźcie, ofiara spełniona / La messa è finita / The Mass Is Ended

1993 Dziennik intymny / Caro diario / Dear Diary

1998 Kwiecień / Aprile / April

2001 Pokój syna / La stanza del figlio / The Son's Room

2006 Kajman / Il caimano / The Caiman

2011 Habemus Papam – mamy papieża / Habemus Papam / We Have a Pope

2015 Moja matka / Mia madre / My Mother

 

Twórcy

reżyseria Nanni Moretti
scenariusz Nanni Moretti
zdjęcia Giuseppe Lanci
montaż Mirco Garrone
muzyka Nicola Piovani
obsada Nanni Moretti, Giovanna Bozzolo, Sebastiano Nardone
producent Nanni Moretti, Angelo Barbagallo, Nella Banfi
produkcja Sacher Film, Banfilm, La Sept Cinéma
właściciel praw Sacher Film
nagrody Cannes IFF 1994 – Best Director; David di Donatello Awards 1994 – Best Film, Best Best Music, Best Producer
język włoski
barwa kolor