en

Jestem samowystarczalny

I Am Self Sufficient / Io sono un autarchico
reż. Nanni Moretti
Włochy 1976 / 95’
napisy: polskie i angielskie

Pełnometrażowy debiut Nanniego Morettiego, zrealizowany przez niego w wieku zaledwie 23 lat. Sam reżyser, wyglądający na ekranie jak sobowtór Franka Zappy, wciela się w rolę początkującego aktora Michele Apicelli. Niedojrzały mężczyzna nie potrafi poradzić sobie z obowiązkami męża i ojca. Od wyzwań codzienności stara się uciec w świat eksperymentalnego teatru. Realizowany przez apodyktycznego reżysera spektakl z udziałem Michele okazuje się jednak sromotną klęską. Film Morettiego stanowi gorzki, choć niepozbawiony humoru portret świata młodych artystów. Reżyser drwi z ich egzaltacji, przeintelektualizowania i naiwnego radykalizmu. Jednocześnie, prawem zbuntowanego debiutanta, bezpardonowo atakuje uznanych mistrzów kina. W bodaj najsłynniejszej scenie filmu Michele wymiotuje na wieść o amerykańskich sukcesach Liny Wertmüller. Pojawiający się w Jestem samowystarczalny Apicella powróci jeszcze w czterech innych filmach Morettiego, w których pozostanie zagubionym w rzeczywistości ironistą.

Opracowanie: Piotr Czerkawski

nagrody

Golden Globes Italy 1976 – Best First Feature

Nanni Moretti

Urodził się w 1953 roku w Bruneck w Tyrolu Południowym w rodzinie nauczycielskiej. Pierwsze próby reżyserskie podjął już w wieku 20 lat. Jego pełnometrażowym debiutem okazał się zrealizowany w 1976 roku Jestem samowystarczalny. Pięć lat później za film Złote sny otrzymał Nagrodę Specjalną Jury na festiwalu w Wenecji. Bardzo szybko wypracował autorski styl, na który składają się zaangażowanie polityczne po stronie lewicy, absurdalne poczucie humoru i częste sięganie po motywy autobiograficzne. W latach 80. zaprzyjaźnił się z Krzysztofem Kieślowskim i miał zagrać jedną z ról w Podwójnym życiu Weroniki. Plany te pokrzyżowała jednak zdiagnozowana u Morettiego choroba. Walka z rakiem stanowi jeden z centralnych motywów nakręconego w 1993 roku Dziennika intymnego, który otrzymał nagrodę za najlepszą reżyserię w Cannes. Osiem lat później Moretti triumfował na tym samym festiwalu za sprawą Pokoju syna. Autor Kajmana należy dziś do tzw. „canneńskiej rodziny”, a jego kolejne dzieła regularnie pojawiają się w konkursie głównym tej najbardziej prestiżowej imprezy filmowej świata. Nie inaczej było z zamykającą dotychczasowy dorobek reżysera Moją matką, która wyjechała z Lazurowego Wybrzeża z Nagrodą Jury Ekumenicznego. Moretti nie tylko staje za kamerą, lecz także występuje w swoich filmach jako aktor. Od czasu do czasu pojawia się w tej roli również u kolegów po fachu, u braci Taviani czy Danielego Luchettiego.

Wybrana filmografia:

1978 Ecce bombo

1981 Złote sny / Sogni d'oro / Golden Dreams

1985 Idźcie, ofiara spełniona / La messa è finita / The Mass Is Ended

1993 Dziennik intymny / Caro diario / Dear Diary

1998 Kwiecień / Aprile / April

2001 Pokój syna / La stanza del figlio / The Son's Room

2006 Kajman / Il caimano / The Caiman

2011 Habemus Papam – mamy papieża / Habemus Papam / We Have a Pope

2015 Moja matka / Mia madre / My Mother

 

Twórcy

reżyseria Nanni Moretti
scenariusz Nanni Moretti
zdjęcia Fabio Sposini
montaż Nanni Moretti
muzyka Franco Piersanti
obsada Nanni Moretti, Luciano Agati, Simona Frosi
producent Nanni Moretti
właściciel praw Sacher Film
nagrody Golden Globes Italy 1976 – Best First Feature
język włoski
barwa kolor