en

Idźcie, ofiara spełniona

The Mass Is Ended / La messa è finita
reż. Nanni Moretti
Włochy 1985 / 94’
napisy: polskie i angielskie

Na ćwierć wieku przed słynnym Habemus papam Nanni Moretti po raz pierwszy opowiada historię z życia Kościoła. O ile jednak w swoim późnym arcydziele zajmuje się rozterkami samego papieża, o tyle w Idźcie, ofiara spełniona przyjmuje znacznie skromniejszą perspektywę. Grany przez samego reżysera młody ksiądz po długiej nieobecności powraca do rodzinnego Rzymu. Pełen energii duchowny szybko spostrzega, że świat jest bardziej skomplikowany, niż przypuszczał, a życie jego najbliższych okazuje się dalekie od ideału. Giulio nie traci jednak nadziei, że będzie w stanie wyciągnąć rodzinę i przyjaciół z egzystencjalnych tarapatów. Ostateczne fiasko tych starań wpędza go w kryzys wiary i każe zakwestionować sens własnego powołania. Moretti, zdeklarowany lewicowiec i ateista, spogląda na rozczarowania bohatera bez prymitywnej satysfakcji. Proces pozbywania się idealistycznych złudzeń portretuje z czułością i delikatnym humorem. Zapewne to właśnie bijąca z ekranu empatia sprawiła, że Idźcie, ofiara spełniona było jednym z ulubionych filmów Krzysztofa Kieślowskiego.

Opracowanie: Piotr Czerkawski

nagrody

Berlin IFF 1986 – Special Jury Prize

Nanni Moretti

Urodził się w 1953 roku w Bruneck w Tyrolu Południowym w rodzinie nauczycielskiej. Pierwsze próby reżyserskie podjął już w wieku 20 lat. Jego pełnometrażowym debiutem okazał się zrealizowany w 1976 roku Jestem samowystarczalny. Pięć lat później za film Złote sny otrzymał Nagrodę Specjalną Jury na festiwalu w Wenecji. Bardzo szybko wypracował autorski styl, na który składają się zaangażowanie polityczne po stronie lewicy, absurdalne poczucie humoru i częste sięganie po motywy autobiograficzne. W latach 80. zaprzyjaźnił się z Krzysztofem Kieślowskim i miał zagrać jedną z ról w Podwójnym życiu Weroniki. Plany te pokrzyżowała jednak zdiagnozowana u Morettiego choroba. Walka z rakiem stanowi jeden z centralnych motywów nakręconego w 1993 roku Dziennika intymnego, który otrzymał nagrodę za najlepszą reżyserię w Cannes. Osiem lat później Moretti triumfował na tym samym festiwalu za sprawą Pokoju syna. Autor Kajmana należy dziś do tzw. „canneńskiej rodziny”, a jego kolejne dzieła regularnie pojawiają się w konkursie głównym tej najbardziej prestiżowej imprezy filmowej świata. Nie inaczej było z zamykającą dotychczasowy dorobek reżysera Moją matką, która wyjechała z Lazurowego Wybrzeża z Nagrodą Jury Ekumenicznego. Moretti nie tylko staje za kamerą, lecz także występuje w swoich filmach jako aktor. Od czasu do czasu pojawia się w tej roli również u kolegów po fachu, u braci Taviani czy Danielego Luchettiego.

Wybrana filmografia:

1978 Ecce bombo

1981 Złote sny / Sogni d'oro / Golden Dreams

1985 Idźcie, ofiara spełniona / La messa è finita / The Mass Is Ended

1993 Dziennik intymny / Caro diario / Dear Diary

1998 Kwiecień / Aprile / April

2001 Pokój syna / La stanza del figlio / The Son's Room

2006 Kajman / Il caimano / The Caiman

2011 Habemus Papam – mamy papieża / Habemus Papam / We Have a Pope

2015 Moja matka / Mia madre / My Mother

 

Twórcy

reżyseria Nanni Moretti
scenariusz Nanni Moretti, Sandro Petraglia
zdjęcia Franco Di Giacomo
montaż Mirco Garrone
muzyka Nicola Piovani
obsada Nanni Moretti, Ferruccio De Ceresa, Marco Messeri
producent Achille Manzotti
produkcja Faso Film
właściciel praw Sacher Film
nagrody Berlin IFF 1986 – Special Jury Prize
język włoski
barwa kolor