en

Rzecz

The Thing / La cosa
reż. Nanni Moretti
Włochy 1990 / 59’
napisy: polskie i angielskie

Realizacja Rzeczy przypadła na przełomowy moment w karierze Nanniego Morettiego. Włoski reżyser znajdował się w zawieszeniu pomiędzy cyklem o Michaele Apicellim a autobiograficznymi esejami, które przyniosą mu międzynarodową rozpoznawalność. W Rzeczy zmagający się z własnymi wątpliwościami filmowiec przygląda się rozterkom działaczy Włoskiej Partii Komunistycznej (PCI). Wspierana przez Morettiego formacja znalazła się w momencie, gdy – w obliczu upadku ZSRR i rozpadu bloku wschodniego – musiała na nowo przemyśleć ideowe priorytety. Twórca Dziennika intymnego wnikliwie przygląda się dyskusjom między politykami, nie unika przedstawiania wewnątrzpartyjnych konfliktów, lecz dostrzega też zwiastuny przyszłego porozumienia. Przede wszystkim jednak podkreśla charakteryzujące aktywistów PCI – niezależnie od różnic w poglądach – zaangażowanie i pasję. Rzecz zwraca uwagę nie tylko za sprawą treści, lecz także wyrazistej formy. Zastosowana przez Morettiego technika kolażu materiałów archiwalnych, pozbawionych odautorskiego komentarza, wzbudza dziś skojarzenia z filmami Siergieja Łoźnicy.

Opracowanie: Piotr Czerkawski

Nanni Moretti

Urodził się w 1953 roku w Bruneck w Tyrolu Południowym w rodzinie nauczycielskiej. Pierwsze próby reżyserskie podjął już w wieku 20 lat. Jego pełnometrażowym debiutem okazał się zrealizowany w 1976 roku Jestem samowystarczalny. Pięć lat później za film Złote sny otrzymał Nagrodę Specjalną Jury na festiwalu w Wenecji. Bardzo szybko wypracował autorski styl, na który składają się zaangażowanie polityczne po stronie lewicy, absurdalne poczucie humoru i częste sięganie po motywy autobiograficzne. W latach 80. zaprzyjaźnił się z Krzysztofem Kieślowskim i miał zagrać jedną z ról w Podwójnym życiu Weroniki. Plany te pokrzyżowała jednak zdiagnozowana u Morettiego choroba. Walka z rakiem stanowi jeden z centralnych motywów nakręconego w 1993 roku Dziennika intymnego, który otrzymał nagrodę za najlepszą reżyserię w Cannes. Osiem lat później Moretti triumfował na tym samym festiwalu za sprawą Pokoju syna. Autor Kajmana należy dziś do tzw. „canneńskiej rodziny”, a jego kolejne dzieła regularnie pojawiają się w konkursie głównym tej najbardziej prestiżowej imprezy filmowej świata. Nie inaczej było z zamykającą dotychczasowy dorobek reżysera Moją matką, która wyjechała z Lazurowego Wybrzeża z Nagrodą Jury Ekumenicznego. Moretti nie tylko staje za kamerą, lecz także występuje w swoich filmach jako aktor. Od czasu do czasu pojawia się w tej roli również u kolegów po fachu, u braci Taviani czy Danielego Luchettiego.

Wybrana filmografia:

1978 Ecce bombo

1981 Złote sny / Sogni d'oro / Golden Dreams

1985 Idźcie, ofiara spełniona / La messa è finita / The Mass Is Ended

1993 Dziennik intymny / Caro diario / Dear Diary

1998 Kwiecień / Aprile / April

2001 Pokój syna / La stanza del figlio / The Son's Room

2006 Kajman / Il caimano / The Caiman

2011 Habemus Papam – mamy papieża / Habemus Papam / We Have a Pope

2015 Moja matka / Mia madre / My Mother

 

Twórcy

reżyseria Nanni Moretti
scenariusz Nanni Moretti
zdjęcia found footage
montaż Nanni Moretti
produkcja Sacher Film
właściciel praw Sacher Film
język włoski
barwa kolor