Cristian Mungiu w rozmowie z "Krytyką Polityczną":

"Piotr Czerkawski: Za wzgórzami i 4 miesiące, 3 tygodnie i 2 dni to oczywiście zupełnie różne filmy. Wydaje mi się jednak, że łączy je jedno bardzo ważne podobieństwo. W obu przypadkach pokazuje pan bohaterów, którzy pozostają zniewoleni przez obowiązującą w ich świecie ideologię.

 Cristian Mungiu: Niektórzy bohaterowie obu tych filmów poddają się opresji, innym udaje się zachować wewnętrzną wolność. Otila z 4 miesięcy... – w swoich myślach i czynach stara się być niezależna. Alina w Za wzgórzami również rzuca wyzwanie ustalonym regułom, nie chce spocząć na laurach i ma w sobie siłę, by wystąpić przeciwko społecznemu konformizmowi. Prawdą jest jednak, że oba filmy starają się śledzić opresyjny wpływ reżimowych instytucji na postępowanie jednostek. Komunizm z pewnością nie zachęcał ludzi do tego, by myśleli samodzielnie. Nie wszystko da się jednak wytłumaczyć po prostu wpływem autorytarnego reżimu czy opresyjnością państwowych instytucji. Aktualna sytuacja w Rumunii stanowi wypadkową procesów historycznych, które trwają w nim przez ostatnie 50, 100 czy nawet 500 lat. Jednocześnie jednak jesteśmy za to wszystko współodpowiedzialni. W codziennych zachowaniach utrwalamy patologie tkwiące w jądrze systemu. Dlatego właśnie Za wzgórzami pozostaje dla mnie przede wszystkim opowieścią o niekompetencji, miernocie i zaniku wartości moralnych, które mają wpływ na całe społeczeństwo, a nie tylko funkcjonujące w nim instytucje."

Mungiu: Dobre intencje to za mało

Cristian Mungiu w rozmowie z "Wirtualną Polską":

"Prawie nikt nie czuje potrzeby, żeby zadawać pytania i wgłębiać się w wyznawane wartości. Mnie zależy na podkreśleniu, że wszystko można poddać w wątpliwość. Nic nie powinno być uważane za rzecz oczywistą, żadna sytuacja za przesądzoną. (...)

Opowiadając o dwóch dziewczynach [Alinie, która przyjeżdża z Niemiec i Voichicie, mieszkającej w zakonie na wzgórzach – przyp. red.] skupiałem się raczej na zbudowaniu kontrastu między konformizmem a nonkonformizmem oraz na podkreśleniu faktu, że póki w społeczeństwie kryje się agresja – ktoś zawsze padnie jej ofiarą. Nie chcę jednak stawiać jasnej odpowiedzi na pytanie: kto jest katem, a kto jego ofiarą."

Za wzgórzami: Wywiad z Cristianem Mungiu - ''Diabeł kryje się w obojętności''