W sobotę 14 września zakończył się 38. Gdynia Festiwal Filmowy. Film zamknięcia 13. MFF T-Mobile Nowe Horyzonty, W imię... Małgośki Szumowskiej otrzymał Srebrne Lwy (dla filmu i dla producenta) oraz nagrody indywidualne za najlepszą reżyserię i najlepszą główną rolę męską dla Andrzeja Chyry. Laureat plebiscytu publiczności 13. MFF T-Mobile Nowe Horyzonty, Płynące wieżowce Tomasza Wasilewskiego otrzymał Nagrodę Jury dla młodego talentu reżyserskiego, nagrodę dla najlepszej drugoplanowej roli kobiecej (Marta Nieradkiewicz) oraz nagrodę jury młodzieżowego dla najlepszego filmu.
Złote Lwy otrzymał Paweł Pawlikowski za film Ida.
nagrody 38. Gdynia Festiwalu Filmowego
Krytycy podsumowują festiwal:
"Ten festiwal kończy pierwszą trzyletnią kadencję Michała Chacińskiego jako dyrektora artystycznego. Wprowadzone przez niego zmiany, z selekcją w konkursie na czele, okazały się dobrym rozwiązaniem. Gdynia za jego kadencji odżyła, nie tylko za sprawą dobrych filmów (trzeba przyznać, że Chaciński miał szczęście kierować Gdynią w dobrym dla polskiego kina okresie), ale także szeregu przeglądów, spotkań, dyskusji. W tym roku naprawdę można powiedzieć, że w Gdyni nie jest źle." (Jakub Majmurek, "Krytyka Polityczna")
"Tak jak festiwal w Gdyni nie potrafi wyjść poza wrota hotelowego "piekiełka", tak samo polskie kino wciąż nie może niczego przekroczyć. Nie wierzcie w te wszystkie medialne doniesienia, że oto pojawiły się wreszcie filmy, które łamią tabu i wywołają rozruchy. One tabu ledwo muskają, trochę się o nie ocierają, ale zwyczajnie nie mają odwagi, by je spenetrować. Bo, sorry!, nie jest żadnym szokiem poznawczym odkrycie, że w Warszawie żyją geje, że księża mają potrzeby erotyczne, a Polacy mordowali w czasie wojny Żydów. To już wiemy od jakiegoś czasu." (Bartosz Żurawiecki)
"(...) Płynące wieżowce Tomasza Wasilewskiego - jeden z najbardziej poruszających filmów o miłości, jakie widziałam. (...) to nie jest film, w którym para facetów się tak kocha, że aż się trzyma za ręce. Nie. Tu mamy intymność, namiętność i szczerość miłosnego dramatu. Bardzo mądrze i dobrze opowiedziane. Warto iść do kina." (Agnieszka Wiśniewska, "Krytyka Polityczna")
"Przełamane zostało wreszcie tabu homoseksualizmu w polskim kinie. Dwa wybitne tytuły na ten temat W imię… Małgorzaty Szumowskiej oraz Płynące wieżowce Tomasza Wasilewskiego to wspaniałe, bardzo dojrzałe wypowiedzi operujące nowoczesnym językiem. Bezpruderyjne, opowiedziane serio, mądrze, bez protekcjonalnego tonu, ustawiające wreszcie problematykę odmiennej orientacji seksualnej we właściwej skali. W sposób otwarty, w jaki o LGBT rozmawia się na Zachodzie." (Janusz Wróblewski, "Polityka")
"To film bardzo ważny, już choćby z tego powodu, że Tomasz Wasilewski przekracza w nim wiele granic zabezpieczonych do tej pory wysokimi wieżami strażniczymi i gęstymi zasiekami, łamie wiele stereotypów i mocno uderza w przyzwyczajenia widza, zwłaszcza polskiego widza." (Przemysław Gulda, "Gazeta Wyborcza Trójmiasto")
"80-minutowa, czarno-biała, kameralna Ida dzieje się w Polsce lat 60. Młoda postulantka przed złożeniem ślubów zakonnych (debiutująca na ekranie studentka Agata Trzebuchowska) odwiedza swoją nieznaną ciotkę (Agata Kulesza) i poznaje tragiczną przeszłość swojej, jak się okazuje, żydowskiej i komunistycznej rodziny. Pozostaje jej decyzja: wracać do klasztoru czy pozostać w świecie.
Ida - również laureatka nagrody dziennikarzy - była największym odkryciem gdyńskiego festiwalu. Filmem ściszonym i przykuwającym, prostym fabularnie i wyrafinowanym artystycznie, nawiązującym do świetnych tradycji polskiego i światowego kina, nieprzypominającym współczesnych filmów rozliczeniowych (mówiono, że jest odpowiedzią na Pokłosie). Nagrodzono go również za kreację Agaty Kuleszy (najlepsza rola żeńska), za zdjęcia Łukasza Żala i Ryszarda Lenczewskiego oraz za scenografię Katarzyny Sobańskiej i Marcela Sławińskiego." (Tadeusz Sobolewski, "Gazeta Wyborcza")
