La grande bellezza, film Paolo Sorrentino, triumfował wczoraj podczas uroczystej gali European Film Awards w Berlinie. Otrzymał nagrody: dla najlepszego filmu, reżysera, aktora (Toni Servillo) i montażu (Cristiano Travaglioli).

"Jep Gamberdella – przystojny, czarujący mężczyzna, pomimo pierwszych oznak starzenia się – w pełni korzysta z miejskiego życia. Chodzi na szykowne kolacje i przyjęcia, gdzie jego bystry dowcip i przyjemne towarzystwo są zawsze mile widziane. Odnoszący sukcesy dziennikarz i nałogowy uwodziciel, w młodości napisał powieść, która przyniosła mu nagrodę literacką i reputację sfrustrowanego pisarza. Swoje rozczarowanie skrywa za maską cynika, który widzi świat z gorzką jasnością. Na tarasie rzymskiego apartamentu z widokiem na Koloseum wydaje przyjęcia, na których „ludzka aparatura” – jak brzmiał tytuł jego powieści – rozbierana jest do naga i gdzie rozgrywana jest komedia nicości. Znużony swoim stylem życia, Jep marzy czasem, aby raz jeszcze wziąć do ręki pióro, nawiedzany wspomnieniami młodzieńczej miłości." (Festiwal Dwa Brzegi)

"Sorrentino pokazuje pustkę świata zblazowanych amatorów sztuki. Jest tu cała masa żartów i uszczypliwości pod jej adresem. (...) Ale Sorrentino jest jak najdalszy od kpiny. On sam jest częścią świata, o którym opowiada. Dokładnie tak, jak jego bohater. Brawurowa rola wcielającego się w rolę Jepa Toniego Servillo to temat na osobny artykuł. W La grande bellezza czuć też jeszcze jedne korzenie. Korzenie Drzewa życia. Identycznie prowadzona jest kamera, materiał zmontowany tak, że nie sposób niekiedy zorientować się, gdzie kończy się poprzednie ujęcie, a zaczyna następne. Jest tu też ten sam, megalomański zamysł opowiedzenia dosłownie o wszystkim. O życiu, o śmierci, miłości, zawiści, religii, a nawet polityce. Ale film Sorretino to jakby Malick, z którego spuszczono cały patos i śmiertelnie poważną atmosferę." (Karolina Pasternak, stopklatka.pl)

"Takich filmów już dzisiaj się nie kręci, bo takie rzeczy robili wielcy z Fellinim na czele. Zresztą Sorrentino nie boi się cytowania wielkiego mistrza – La grande bellezza nawiązuje do kilku filmów Felliniego: najbardziej do Słodkiego Życia, ale też do 8 i pół, Rzymu, czy Armacord. Z typowo włoskim wdziękiem, humorem i nostalgią Sorrentino za sprawą znakomicie granego przez Toniego Servillo (czyżby tutaj wydarzyła się aktorska nagroda?) pisarza z wyższych sfer Jepa puentuje dostatnie i niespełnione życie rodzimej inteligencji, prowadzącą wystawną, ale pustą i dość fasadową egzystencję, na którą składają się głównie przyjęcia, rausze, snobistyczne wydarzenia kulturalne czy rodzinne uroczystości." (Katarzyna Wolanin)

Paolo Sorrentino urodził się w Neapolu w 1970 roku. Pierwszy film według własnego scenariusza, Polvere di Napoli, nakręcił w 1998 roku. W pełnym metrażu zadebiutował trzy lata później, realizując O jednego więcej. Międzynarodowy rozgłos przyniósł mu stylowy thriller Skutki miłości wyreżyserowany w 2004 roku. Za tym sukcesem nadeszły kolejne. Za Boskiego Sorrentino otrzymał Nagrodę Jury na festiwalu w Cannes w 2008 roku, a trzy lata później w tym samym miejscu uhonorowano go Nagrodą Jury Ekumenicznego za Wszystkie odloty Cheyenne’a.

Wybrana filmografia:

2001 O jednego więcej / L’uomo in più / One Man Up

2004 Skutki miłości / Le consequenze dell’amore / The Consequences of Love

2006 Przyjaciel rodziny / L’amico di Famiglia / The Family Friend

2008 Boski / Il Divo / The Deity

2011 Wszystkie odloty Cheyenne’a / This Must Be the Place

nagrodzeni we wszystkich kategoriach

"Ta uroczystość, jak zwykle, miała w sobie coś bardzo europejskiego. Może przez to, że nie stały za nią wielkie hollywoodzkie pieniądze, tylko sztuka. Nie miałem poczucia, że obcuję z gwiazdami - tylko z aktorami. Nie z idolami - ale z reżyserami. A równocześnie ten ton powitań: mademoiselle Deneuve, caro Pedro, caro maestro Morricone... Coś dwornego i rodzinnego zarazem. Za rok spotykamy się w Rydze." (Tadeusz Sobolewski, "Gazeta Wyborcza")

Roman Gutek (fragment wypowiedzi z sierpnia 2013): "Chcielibyśmy bardzo i jest to takie największe wyzwanie dla nas, jeśli chodzi o film, żeby tutaj [we Wrocławiu], na początku grudnia 2016 roku, były wręczane Europejskie Nagrody Filmowe. Przyjechałoby kilkuset reżyserów europejskich, wybitne gwiazdy. Ta gala wręczenia nagród transmitowana jest do wielu krajów. O tym się pisze i to jest bardzo prestiżowe wydarzenie."