Zmarły w tym roku Manoel de Oliveira, najstarszy reżyser świata - jak o nim mówiono, urodził się w 1908 roku w Oporto w Portugalii, tworzył filmy od lat 30. XX wielu. Był jednym z najbardziej rozpoznawanych portugalskich reżyserów, choć karierę rozpoczynał jako aktor i dokumentalista. W wieku 106 lat nadal reżyserował z takim samym entuzjazmem, z jakim tworzył swój pierwszy film. Na Nowych Horyzontach w 2007 roku zaprezentowaliśmy jego Zawsze piękną, następnie w 2008 oglądaliśmy jedną z etiud w nowelowym Każdy ma swoje kino, w 2010 - Dziwny przypadek Angeliki, w 2013 - jedną z części Centro Histórico, w którym swoje krótkie metraże pokazali także Víctor Erice, Aki Kaurismäki i Pedro Costa. "Z surrealistyczną werwą i absurdalnym humorem portugalski stulatek przyglądał się współczesnemu światu" - pisał Tadeusz Sobolewski ("Gazeta Wyborcza").

Tegoroczne Viennale (22.10 - 5.11.2015) postanowiło uczcić pamięć de Oliveiry, zapraszając do współpracy nad retrospektywą innego uwielbianego przez światowe festiwale Portugalczyka - Pedro Costę (Koń Dinheiro). Powstał program:

How Green was my Valley. A Tribute to filmmaker Manoel de Oliveira – remembered by Pedro Costa

Pedro Costa (rocznik 1959) studiował historię na lizbońskim uniwersytecie i sztukę montażu w Lisbon Film School. Zadebiutował krótkometrażowym Cartas a Júlia w 1987 roku. Jego kolejne filmy pokazywane były na wielu festiwalach i zostały docenione przez jurorów, jak np. Ossos prezentowany w Wenecji w 1997 roku czy nagrodzony w Cannes No Quarto da Vanda. Jego styl charakteryzuje przede wszystkim surowość oraz wielka dbałość o realizm i szczegół, co zbliża jego filmy fabularne do kina dokumentalnego. Opowiada głównie o ludziach doświadczonych przez los, żyjących na marginesie społeczeństwa. Jego film Ne change rien w 2009 roku brał udział w Międzynarodowym Konkursie Nowe Horyzonty.