Gościem tegorocznego festiwalu i bohaterem retrospektywy będzie Pippo Delbono, jeden z najciekawszych twórców współczesnego teatru włoskiego i światowego, zafascynowany także kinem i tworzący jedyne w swoim rodzaju eseje filmowe. Pokazywane na Nowych Horyzontach filmy jego autorstwa, ale także filmy o nim oraz rejestracje wybranych spektakli, przybliżą polskim widzom postać wybitnego reżysera i artysty totalnego, w którego twórczości światy teatru i kina wzajemnie się przenikają i dopełniają.
Urodzony w 1959 roku Pippo Delbono jako młody człowiek porzucił tradycyjne studia teatralne i odtąd już zawsze podążał drogą eksperymentu. Ten niegdysiejszy współpracownik legendarnej choreografki Piny Bausch, charyzmatyczny lider kompanii teatralnej, z którą realizuje nagradzane na świecie spektakle, aktor - choćby w filmie Jestem miłością (Io sono l'amore, 2009) Luki Guadagniniego, gdzie partnerował Tildzie Swinton, autor książek i eksperymentów muzycznych, tworzy sztukę wymykającą się jednoznacznym klasyfikacjom. Jego teatr bliski jest formule perfomance'u, w którym on sam jest jednym z uczestników i ten skrajnie osobisty charakter wypowiedzi znajdziemy też w jego filmach. Dążąc do bezkompromisowego autentyzmu chętnie współpracuje z naturszczykami i ludźmi wykluczonymi np. upośledzonymi psychicznie. Polskiej publiczności znany jest ze swoich występów na poznańskim festiwalu Malta (pojawi się tam w tym roku ze spektaklem Orchidee), a także jako reżyser opery Don Giovanni w Teatrze Wielkim w Poznaniu. Prezentacja jego filmowego dorobku na 16.MFF T-Mobile Nowe Horyzonty będzie znakomitym wstępem do kontaktu z jego najnowszym przedstawieniem Vangelo, które twórca pokaże we Wrocławiu jesienią podczas Olimpiady Teatralnej "Świat miejscem prawdy" (26 i 27 października 2016).
W ramach retrospektywy Pippo Delbono widzowie Nowych Horyzontów zobaczą m.in. jego "eseje" filmowe: jak nagrodzona w Wenecji w kategorii dokument Wojna (Guerra, 2003), zapis tournée zespołu teatralnego po Palestynie i Izraelu, w którym reżyser z pomocą poetyckich monologów i obrazów okrucieństwa nakazuje zastanowić się nad tym, kim właściwie jesteśmy; czy Krzyk (Grido, 2006), powstały na południu Włoch w duchu Felliniego portret najbardziej wyjątkowego członka ekipy teatralnej - głuchoniemego Bobo, który 45 lat przebywał w zakładzie dla obłąkanych. Pokazane zostaną nakręcone telefonem komórkowym awangardowe filmy: Lęk (La paura, 2009) i Miłość z krwi i kości (Amore Carne, 2011). Ten ostatni jest swoistym artystycznym testamentem Delbono, w którym oprócz niego występuje m.in. Irène Jacob, pojawiają się nawiązania do Piny Bausch, Antonioniego i Pasoliniego. Czy wreszcie, najbardziej kontrowersyjne i intymne dzieło w dokumentalnym dorobku Delbono, czyli uhonorowana w Locarno nagrodą Don Kichota Krew (Sangue, 2013), w którym mierzy się z widmem terrorystycznych Czerwonych Brygad i "dekady strachu", za przewodników mając własną matkę Margheritę, zagorzałą antykomunistkę, zmagającą się ze śmiertelną chorobą i swego przyjaciela, byłego terrorystę Giovanniego Senzani. I jako zwieńczenie przeglądu - krótkometrażowy film Wizyta (La visite, 2014) nakręcony w Wersalu z udziałem Michaela Lonsdale'a (słynny Sir Hugo Drax, przeciwnik Bonda w Moonrakerze), który 16 kwietnia dostał pierwszą nagrodę na festiwalu E' Tudo Verdade 2016 w Rio de Janeiro.
Pokazy autorskich filmów Delbono uzupełnią rejestracje jego najsłynniejszych spektakli od Bezdomnych (Barboni) z 1997 roku, po Orchidee (Orchidee) z roku 2014. Będzie można również zobaczyć zestaw dokumentów innych autorów poświęconych sylwetce i twórczości Delbono, wśród nich: francuski Pippo Delbono, gniew poety (Pippo Delbono le poéte en colére, 2011) w reżyserii Béatrice Ilardi i Nathalie Jacquinot oraz Ciało do ciała (Corpo a Corpo, 2014) w reżyserii Maria Brenty i Karine De Villers, pokazujący pracę nad Orchideami.
