Yves Montmayeur (1963) - francuski krytyk i dziennikarz filmowy z Paryża, pracujący dla Canal+ i Arte TV, festiwalowy selekcjoner i moderator rozmów z twórcami filmowymi - także w Cannes, dokumentalista - był gościem zakończonego właśnie w Londynie Terracota Far East Film Festival, prezentującego kino azjatyckie.

Pokazał tam dwa swoje udane dokumenty: In the Mood for Doyle (2006, pokazywany w Polsce w Canal+), w którym podąża ulicami wschodnich miast śladem najbardziej azjatyckiego z nie-azjatyckich operatorów na świecie, stałego współpracownika Wonga Kar-waia oraz Yakuza Eiga: A Secret Story of Japanese Cinema (2008), podróż pod podszewkę popularnego i kontrowersyjnego gatunku kina japońskiego - filmów o Yakuzie. Reżyser opowiada jego historię od czasów powojennych do dnia dzisiejszego, ze szczególnym uwzględnieniem jego ikon Takeshiego Kitano czy Miike Takashiego, a także czterech dekad panowania największego w Japonii Toei Cinema Studio, nazywanego filmową fabryką Yakuzy, której reżyserzy na planie spotykali się z realnymi pierwowzorami ekranowych postaci, gdzie liderzy mafijnych grup grali w filmach główne role.

Montmayeur ma ciekawe zainteresowania. Zwykle robi filmy o twórcach niepokornych, nierzadko ekscentrycznych, bohaterami jego filmów byli: Michael Haneke (Filming Haneke, 2000 oraz Face-Caché, 2006 – relacja z planu filmu Ukryte), Japończyk Miike Takashi (Electric Yakuza: Go to Hell!, 2004), włoska aktorka i reżyserka Asia Argento (Nice to meet you, Please don’t love me!, 2004), reżyser kina akcji z Hongkongu Johnnie To (Milkyway Images: The cine-factory of Johnnie To, 2005), Hayao Miyazaki, reżyser filmów anime, rysownik i twórca komiksów (Ghibli et le Mystère Miyazaki, 2005), jeden z najbardziej interesujących operatorów na świecie wspomniany Christopher Doyle (In the Mood for Doyle, 2006), koreańscy reżyserzy kina gatunkowego i politycznego (The Angry Men of Korean Cinema, 2006). Ostatnio realizuje dokumenty, poświęcone różnym zjawiskom filmowym: nowym filmom akcji z Hongkongu (Hong Kong Film Noir, 2007), sekretnej historii kina japońskiego (Yakuza Eiga, 2008), czy hiszpańskiej fantastyce (Viva La Muerte! : Autopsy of the new Spanish fantastic cinema, 2009).