Tsai Ming-Liang: Erotic Space

Erotic Space, filmowo-przestrzenna instalacja, przygotowana na wystawę Discovering The Other w 2007 roku w Muzeum Narodowym w Tajpej, w opozycji do prezentowanej tam oficjalnej, "wysokiej" sztuki, miała wprowadzać widzów w lokalność Tajwanu, w inne, często ukryte, intymne światy jego mieszkańców. W lipcu zostanie zbudowana we Wrocławiu.

Instalacja składa się z trzech niewielkich ciemnych pokoi. Jedynym źródłem światła są ekrany telewizorów, odtwarzające podróżnicze wideo z udziałem Tsai Ming-Lianga, Lee Kang-shenga i ich przyjaciół, dokumentujące wspólne zagraniczne wyprawy z 10 lat. W tych sfilmowanych od niechcenia, "czarujących" - jak określił je Gertjan Zuilhof, kurator wystawy Discovering The Other - fragmentach znajdziemy wszystkie najbardziej charakterystyczne dla filmów Tsaia jakości - niespieszny rytm, skupienie na mało znaczących, drobnych detalach codzienności, zachwyty i zmęczenie, wypełnione nudą oczekiwanie, wiele ciał i wiele twarzy. Będą tam pozujące do zdjęcia dzieci, uliczni muzycy, niezwykłe, obejmujące się pomniki i podobni do nich chińscy robotnicy, pracujący na budowie. Pełen wdzięku ruch płetw bladoróżowej ryby, niebo, dużo nieba. Zardzewiałe statki, niezobowiązujące rozmowy - także o kinie. Argentyńskie koty, białe kitle uczniów i mate, i miasta oglądane z okna pokoju hotelowego, albo z samochodu.

W realnej przestrzeni instalacji, wystylizowanej na gejowską saunę, którą odwiedzał ojciec Hsiao-kanga w filmie Tsaia Rzeka, na podłodze leżą zniszczone materace, poduszki i rolki papieru toaletowego. Jak przekonuje artysta: widzowie mogą zostać tu, jak długo chcą, mogą patrzeć, czekać, spać, płakać, by usłyszał ich ktoś za ścianą, mogą dzielić miejsce z innymi, by przekonać się, jakie to trudne, a nawet - gdyby przyszła im na to ochota - zamknąć się na klucz w jednym z pokoi. Tsai Ming-Liang pokazuje przestrzeń i jej perwersje, budowane bardziej w oparciu o fantazje niż rzeczywistość. Ciemność i obecność obcych, sugestie i deklaracje artysty, zmysłowość pokazywanego przez niego świata, odwołują się do ukrytych, zacienionych stron ludzkiej duszy i ciała.

Agnieszka Szeffel

kuratorka: Beata Nowacka-Kardzis
realizacja: Roman Krzysztofik

Mapa wystawy:

Studio BWA