Laura Mulvey (ur. 1941 w Oxfordzie) jest członkinią Brytyjskiej Akademii, skupiającej badaczy z zakresu nauk humanistycznych i społecznych, profesorką na Wydziale Filmu i Mediów w Birkbeck College na Uniwersytecie Londyńskim. Od wczesnych lat 70. zajmuje się feministyczną teorią filmu, którą stara się stosować w praktyce, jest reżyserką, autorką analiz, artykułów w magazynach filmowych, gł. Film Studies i Framework.
Jest autorką książek: Douglas Sirk (wspólnie z Jon Halliday, 1972), Visual and Other Pleasures (1989), Citizen Kane (1992), Fetishism and Curiosity (1996), British Experimental Television (wspólnie z Jamie Saxtonem; 2007), Death 24x a Second: Stillness and the Moving Image (2006). Jej tekst Przyjemność wzrokowa a kino narracyjne z 1975 roku (polski przekład Jolanta Mach [w:] "Panorama współczesnej myśli filmowej" pod red. Alicji Helman, Kraków 1992) zrewolucjonizował myślenie o kinie głównego nurtu i o sytuacji odbiorczej, w jakiej znajduje się jego widz. Mulvey dzięki swoim psychoanalitycznym interpretacjom kina hollywoodzkiego i demaskatorskich rozważań na temat male gaze (męskiego widzenia) weszła do panteonu współczesnych teoretyczek kina.
Laura Mulvey rozpoczęła dyskusję nad podmiotowością kobiecą w kinie artykułem z 1975 roku Przyjemność wzrokowa a kino narracyjne, który jeśli nawet ze ściśle chronologicznego punktu widzenia nie był pierwszy - stał się punktem odniesienia dla autorów podejmujących rozważania na ten temat.
Mulvey zwraca się ku językowi teoretycznemu psychoanalizy, która wprawdzie nie rozwiązała ani nawet nie postawiła głównych problemów związanych z podmiotem i nieświadomością żeńską, ale pomaga zrozumieć status quo, ów wiążący nas patriarchalny układ.
Film, zdaniem Mulvey, odzwierciedla, ujawnia a nawet wykorzystuje prostą, akceptowaną społecznie różnicę płci, interpretację kształtującą wyobraźnię erotyczną, obrazy i spektakl. Magia kina dominującego nurtu (klasycznego kina hollywoodzkiego i filmów powstających pod jego wpływem) rozkwitła i zawdzięcza swój sukces wśród publiczności umiejętnemu manipulowaniu przyjemnością wzrokową".
(Alicja Helman)
Filmografia:
1974 Penthesilea: Queen of the Amazons (wspólnie z Peterem Wollenem)
1977 Riddles of the Sphinx (wspólnie z Peterem Wollenem)
1980 AMY! (wspólnie z Peterem Wollenem)
1982 Crystal Gazing (wspólnie z Peterem Wollenem)
1982 Frida Kahlo and Tina Modotti (wspólnie z Peterem Wollenem)
1982 Bad Sister (wspólnie z Peterem Wollenem)
1994 Disgraced Monuments (wspólnie z Markiem Lewisem)
