W najnowszym numerze "Tygodnika Powszechnego" Anita Piotrowska analizuje twórczość bohatera tegorocznej retrospektywy i gościa festiwalu, Ulricha Seidla, pisze m.in.:

"Kino Ulricha Seidla nie pozwala wygodnie rozsiąść się w fotelu. Wierzymy że gdyby jego bohaterowie oglądali takie filmy mogliby stać się zupełnie innymi ludźmi. (...)

"Reżyser, scenarzysta, producent, podglądacz, mizantrop, cynik, socjopornograf, łajdak, prowokator, pesymista, humanista" - taka oto litania otwiera oficjalną stronę internetową Ulricha Seidla. Wybitny austriacki reżyser, nazywany także "mistrzem dyskomfortu", wreszcie doczeka się kompletnej retrospektywy swojej twórczości w Polsce, czyli kraju, który swojego Seidla jeszcze nie posiada. Tak jak nie ma swojego Thomasa Bernhardta, Elfriede Jelinek czy Michaela Hanekego, twórców oskarżanych o kalanie swego gniazda, mącenie narodowej kadzi, krytykę zachodniej kultury dobrobytu i wyczerpania - ale robiących to w stylu mistrzowskim, w języku czytelnym na całym świecie. (...)

W swojej metodzie Seidl pozostaje bliski temu, co robi w kinie jego rodak Michael Glawogger, autor Śmierci człowieka pracy czy Chwała dziwkom. Kręcąc filmy dokumentalne, nie ukrywa obecności kamery, nie maskuje za wszelką cenę inscenizacji, a jego bohaterowie nie udaj ą, że są w stu procentach sobą. Odwrotny proces dokonuje się w jego filmach fabularnych, w których często zatrudnia aktorów niezawodowych i pozwala przemówić surowej rzeczywistości. Wszyscy to znamy z życia: każde uruchomienie kamery wyzwala w nas lepszego lub gorszego aktora. Stąd tak wielka ostentacyjność, z jaką bohaterowie dokumentów Seidla prezentują się przed obiektywem: kiedy ni stąd, ni zowąd zaczynają śpiewać, robić striptiz, ustawiać się przed kamerą z portretami bliskich.

Paradoksalnie, właśnie w takich ustawianych "występach" ujawnia się najwięcej prawdy o naturze występujących."

Anita Piotrowska: W piwnicy ("Tygodnik Powszechny", 15.07.2012)

Polecamy!