Ludzie bez jutra
Alfred Runicz, rotmistrz huzarów, jest zaręczony z córką Pawła Lenina, prezesa teatrów miejskich w Warszawie. Do nowej sztuki prezes angażuje Lolę Wirską, znaną artystkę, piękną kobietę, która słynie z licznych romansów. Dotychczasowa gwiazda teatralna, Helena Horska, nie zgadza się grać roli drugoplanowej i przestrzega swoich kolegów przed intrygami konkurentki. Mężczyźni nic sobie nie robią z przestrogi, nie wiedząc, że czeka ich zguba. Ludzie bez jutra to jeden z wczesnych polskich filmów niemych i jednocześnie sensacyjne odkrycie w niemieckim Bundesarchiv. Film, który zrealizowano w 1919 roku, wszedł na ekrany kin po wielu poprawkach dopiero w 1921 roku. Do niedawna uważany był za zaginiony. W roli rotmistrza wystąpił Józef Węgrzyn, zaliczany do najciekawszych polskich aktorów pierwszej połowy XX wieku, zaś Lolę Wirską zagrała Halina Bruczówna, gwiazda teatru i filmu, dla której była to ostatnia kreacja filmowa w rodzimej kinematografii przed wyjazdem do Stanów Zjednoczonych. Ludzie bez jutra to jedyna produkcja z udziałem Haliny Bruczówny, która zachowała się do naszych czasów.
Muzyka na żywo w wykonaniu:
Paweł Szamburski – klarnet i elektronika, Sebastian Wypych – kontrabas, Patryk Zakrocki – skrzypce
Aleksander Hertz
Reżyser i producent, urodził się w Warszawie w 1879 roku. W młodości nie interesował się sztuką filmową. Ukończył studia inżynierskie, pracował w bankowości. Angażował się również politycznie – był działaczem partii PPS. Za udzielanie schronienia działaczom PPS, w tym Józefowi Piłsudskiemu, został zesłany. W 1908 roku kupił wraz z przyjaciółmi kino „Sfinks” przy ul. Marszałkowskiej w Warszawie. Inwestycja szybko zaczęła się rozwijać, w 1909 roku Hertz stworzył „Towarzystwo Udziałowe Sfinks”, a od 1911 zaczęło funkcjonować pierwsze w Polsce atelier. Był jednym z pionierów polskiej kinematografii. Zmarł w 1928 roku.
1918 Mężczyzna
1918 Książę Józef Poniatowski
1919 Krysta
1919 Ludzie bez jutra / People with no Tomorrow
1927 Ziemia Obiecana