Najnowszy film Amosa Poe, Empire II jest radykalnie przekształconą wersją ośmiogodzinnego klasycznego dzieła Andy'ego Warhola Empire z 1964 roku. W oparciu o tamten film Poe wykreował wyjątkową miejską symfonię o Nowym Jorku. Wykorzystując kamerę cyfrową i technikę poklatkową, Poe przez cały rok robił zdjęcia z okna swojego mieszkania, a następnie zmontował ten materiał w programie Final Cut Pro. Powstał w ten sposób szereg olśniewających, pełnych treści obrazów, którym towarzyszy ścieżka dźwiękowa wypełniona piosenkami i odgłosami miasta. Warhol w swoim filmie rozciągał czas, podczas gdy Poe go radykalnie skoncentrował (rok zdjęć został złożony w trzygodzinny film). Kamera Warhola była statyczna, zaś u Poe'go jest ruchoma (twórca robi zbliżenia, zdjęcia panoramiczne, nakłada obrazy jeden na drugi). Film Warhola był niemy, natomiast Poe wypełnia swój dźwiękiem (odwołującym się do tysięcy sytuacji, które rozgrywają się poza ekranem). Wreszcie obraz Warhola był czarno-biały, a Poe stosuje pełne życia kolory. Empire II , niczym Okno na podwórze Alfreda Hitchcocka (1964), przedstawia całą różnorodność ludzkich dramatów, rozgrywających się tuż za szybą.

Jon Gartenberg, FF Tribeca 2007