Film Obca ziemia w realistyczny sposób prezentuje smutne konsekwencje złej polityki gospodarczej brazylijskich władz. Śledzimy tu losy Paco, dwudziestoletniego syna emigranta z Hiszpanii. Równolegle obserwujemy historię Alex, młodej Brazylijki, która z przyczyn ekonomicznych wyjechała do Lizbony. Akcja przenosi się od jednej opowieści do drugiej, z São Paulo do Lizbony, ukazując pogłębiający się kryzys głównych bohaterów aż do momentu, gdy ich losy wreszcie połączą się w desperackiej próbie odnalezienia szczęścia. Nadzieja na miłość i uparta walka z dramatycznymi splotami wydarzeń w końcu doprowadzą do spotkania młodych bohaterów.

MFF Saloniki 2006

Najnowsza historia polityczna Brazylii, emigracja, odwieczna ludzka słabość i nieuchronność losu - dopełnione portugalską melancholijną muzyką fado - to kolory Obcej ziemi, kameralnego, lecz bardzo intensywnego dramatu. Ten wnikliwy, świetnie zagrany czarno-biały film w reżyserii Waltera Sallesa i Danieli Thomas, przenosi widza z São Paulo do Lizbony i z powrotem, opowiadając przeplatające się historie Paco i Alex. W tle Obcej ziemi dużą rolę odgrywa polityka, która zmusiła tak wielu młodych do opuszczenia Brazylii. Jednak nie znajdziemy tu ani prostego potępienia złych decyzji, ani łatwych diagnoz. Akcja rozwija się dzięki dobrze zarysowanym postaciom, a niejako przy okazji powstaje poruszająca opowieść o zmarnowanym życiu i pozbawionej jakiegokolwiek sensu stracie.

Lawrence van Gelder, New York Times