Całe życie buduję domy dla innych, a sam nie mam gdzie mieszkać - mówi w pewnym momencie bohater filmu. Tsai Ming-Liang wchodzi w obszar kina społecznego, interwencyjnego, opisując fatalną politykę mieszkaniową Tajwanu. Robotnicy budujący mieszkania dla bogatszych mieszkańców sami żyją w prowizorycznych warunkach na budowach. Nie stać ich na własny dom, mogą tylko zdecydować się na kupno nielegalnego, zniszczonego już budynku, który w każdej chwili zburzyć mogą buldożery.

W taki społeczny kontekst wpisana jest historia rodziny mieszkającej na budowie - budowniczego, jego żony i trójki dzieci. Ciągłe poczucie tymczasowości i braku bezpieczeństwa nie pozwalają im na chwilę wytchnienia. Jedynym marzeniem jest spokój, własne miejsce, w którym nie śnią się koszmary.

Karolina Kosińska