W tym prostym, intymnym dokumencie Tsai rozmawia z młodymi gejami, nosicielami wirusa HIV. Jest to niezwykle szczera i pozbawiona sensacyjności rozmowa. Tsai unika wszelkiej "filmowości", nie manipuluje obrazem, nie ukrywa się za kamerą. Ukryte są natomiast twarze rozmówców.

Chłopcy mówią, jak zmieniły się ich relacje ze społeczeństwem, jak przeżyli wiadomość o zarażeniu i jak się z tym oswoili, a w końcu o tym, jak udało im się potem zbudować udane, trwałe związki. Diagnoza sytuacji chorego geja w tajwańskiej rzeczywistości staje się pełną nadziei lekcją dla tych, którzy HIV utożsamiają z umieraniem.

Nowymi przyjaciółmi stają się dla nas (i dla reżysera) chłopcy, z którymi rozmawia Tsai. Nowi przyjaciele chorych pomagają im żyć. Nowym przyjacielem jest też sama choroba. Trzeba się nauczyć z nią żyć.

Karolina Kosińska