Zwyczajni kochankowie
Philippe Garrel po latach przywołuje na ekranie burzliwe wydarzenia Maja ’68 i staje po przeciwnej stronie barykady niż Bernardo Bertolucci. Inaczej niż bujający w obłokach Marzyciele, Zwyczajni kochankowie nie zalecają się do widza i stawiają na trzeźwy osąd paryskiej rewolty. Trzygodzinny film jest wymagający dla widza, lecz jednocześnie hipnotyzuje maestrią czarno-białych zdjęć Williama Lubtchansky’ego. Fabuła skupia się wokół postaci młodego poety François (w tej roli syn reżysera Louis Garrel), który daje się porwać buntowniczej gorączce. Sytuacja komplikuje się, gdy chłopak spotyka piękną Lilie. Młodzi zostają zmuszeni do wyboru pomiędzy pielęgnowaniem uczucia a wiernością hipisowskim ideałom. W tle ich kameralnej historii rozgrywa się wielka polityka, a rewolucja stopniowo chyli się ku upadkowi. Rozczarowani rzeczywistością bohaterowie pogrążają się w narkotykowym chaosie. Prawdziwa wolność ustępuje miejsca groteskowej ułudzie.
nagrody
Venice IFF 2005 – Silver Lion, Golden Osella; Prix Louis Delluc 2005; César Awards 2006 – Most Promising Actor (Louis Garrel); European Film Awards 2006 – FIPRESCI PrizePhilippe Garrel
Urodzony w 1948 roku francuski reżyser, syn znanego aktora Maurice’a Garrela, jeden z najważniejszych kontynuatorów francuskiej Nowej Fali. Zadebiutował już w wieku 16 lat filmem Skłócone dzieci. Jego filmy to liryczne autoportrety, kinofilskie hołdy dla ulubionych twórców i krytyczne portrety społeczeństwa. Jego pierwszym wielkim sukcesem było Skryte dziecko, za które otrzymał w 1979 roku Nagrodę Jeana Vigo. Do najważniejszych filmów Garrela należą także Liberté, la nuit, Dzika niewinność i nawiązujący do wydarzeń Maja ’68 Zwyczajni kochankowie.
1979 Sekretne dziecko / L’enfant secret / The Secret Child
1991 Nie słyszę już gitary / J'entends plus la guitare / I Don't Hear the Guitar Anymore
1984 Liberté, la nuit / Liberty at Night
1999 Powiew nocy / Le vent de la nuit / Night Wind
2005 Zwyczajni kochankowie / Les amants réguliers / Regular Lovers