Walser
Na obrzeżach cywilizacji żyje zagubione plemię. Conteheli są ludźmi o błękitnych oczach, fantazyjnie upiętych płowych dreadach i twarzach pomalowanych we wzory. Wyglądają jak spełnienie hippisowskich fantazji o powrocie do natury czy słowiańska wersja Avatara. Kiedy grają na etnofuturystycznych instrumentach, łączą się z kosmosem i wszystkimi rootsowymi wizjami jedności człowieka z naturą. Piękni, młodzi i nieśmiertelni hasają nago, ozdobieni biżuterią ze słomy i owoców. Do tego rajskiego świata wdziera się jednak cywilizacja w osobie urzędnika kolejowego Walsera. Mimo iż za wszelką cenę próbuje on wniknąć w ich sielankowy świat i nauczyć się niezrozumiałego języka, wywołuje tylko chaos. Wystylizowany świat Walsera flirtuje z tradycją kina gatunkowego: postapokaliptycznym science fiction, westernem czy filmami o jaskiniowcach. Prymitywizm i „glamour” nie stoją tu ze sobą w sprzeczności. Klisze znane z kina gatunków służą Liberze za klocki do zbudowania wielopiętrowej układanki z literackich figur utraconego raju, filozoficznych i kontrkulturowych konceptów utopijnej wspólnoty czy fantazmatów o końcu cywilizacji.
Zbigniew Libera
Jeden z najważniejszych polskich artystów. W latach 80. obracał się w środowisku łódzkiej sceny alternatywnej, kontestującej komunistyczny reżim, ale zdystansowanej również wobec głównego nurtu antykomunistycznej opozycji. W latach 90. wyszedł z podziemia, by zaproponować radykalne przedefiniowanie języka sztuki. Jego wstrząsające prace wideo z lat 80. (Obrzędy intymne i Perseweracja mistyczna) wyprzedziły o 10 lat falę „sztuki ciała”. W połowie lat 90. Libera tworzył Urządzenia korekcyjne – obiekty będące przetworzeniem istniejących już produktów, przedmiotów masowej konsumpcji (Universal Penis Expander, Body Master. Zestaw zabawowy dla dzieci do lat 9). W ostatnich latach zajmuje się głównie fotografią i tym, jak media kształtują naszą pamięć wizualną i manipulują obrazem historii (Pozytywy, Mistrzowie). Walser jest jego pełnometrażowym debiutem.
2015 Walser