Ślicznotka
Inga ma dziewięć lat. Mieszka tylko z mamą. Razem z rówieśnikami z podwórka uwielbia bawić się w „ślicznotkę”. Jest przekonana o tym, że przypomina księżniczkę z bajki. Wiecznie rozmarzona, czyta Trzech muszkieterów Aleksandra Dumasa. Jej pewność siebie kończy się wraz z pojawieniem się tajemniczego chłopca, nowego mieszkańca, który – delikatnie mówiąc – nie dostrzega uroku ślicznotki. Ślicznotka Arūnasa Žebriūnasa to jeden z filmów dziecięcych tego reżysera zrealizowanych w Litewskim Studiu Filmowym. Główna bohaterka jest dziewczynką o szczególnej wyobraźni i ogromnej wrażliwości. W świecie ślicznotki salony piękności przypominają gabinety rodem z horroru, a wierne psy czekają na swoich ukochanych właścicieli nawet po ich śmierci. Gdzieś obok istnieje świat dorosłych – samotnych matek, porzuconych, starszych panów, którym wojna zabrała rodzinę, i opuszczonych, zniszczonych budynków z przeszłości. Ślicznotka to próbka codzienności z perspektywy dziecka. Postać Ingi była również interpretowana jako figura reprezentująca zmianę, odwilż, zerwanie z tragiczną przeszłością.
Arunas Zebriunas
Urodzony w 1931 roku w Kownie, reżyser i scenarzysta. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Wilnie. Zanim zaczął reżyserować filmy, pracował jako scenograf. Zadebiutował w 1959 roku filmem Ostatni strzał (trzecia nowela Żywych bohaterów). Realizował filmy dla dzieci. Za Dziewczynkę i echo został uhonorowany Nagrodą Specjalną Jury na MFF w Locarno (1965). W 1966 roku zrealizował filmową adaptację Małego księcia (Antoine de Saint-Exupérys) – Mažasis princas. Žebriūnas zmarł w 2013 roku.
1959 Ostatni strzał / Paskutinis šūvis (short in: Żywi bohaterowie / Gyvieji Didvyriai, co-dir: Marijonas Giedrys, Balys Bratkauskas, Vytautas Žalakevičius)
1964 Dziewczynka i echo / Paskutine atostogu diena/ The Girl and the Echo
1969 Ślicznotka / Gražuolė / The Beauty
1974 Velnio nuotaka / Devil’s Bride
1977 Chleb z orzeszkami / Riesutu duona / Walnut Bread
1980 Kelione i roju
1988 Mėnulio pilnaties metas