Dziedziniec
Nowohoryzontowe kino w wydaniu litewskim. Lata 70. za żelazną kurtyną. Kilka rodzin o różnym statusie majątkowym dzieli ze sobą zniszczoną międzywojenną willę. Dramaty malują się tutaj na twarzach bohaterów – zarówno tych młodych, jak i starych, naznaczonych smutkiem, marazmem i beznadzieją. Ktoś przepija całe życie w ponurej spelunie, ktoś inny się wiesza; dzieci udają dorosłych, choć tak naprawdę nie muszą, bo w ich oczach odbijają się te same uczucia: apatia, przygnębienie, zwątpienie w lepsze jutro. W swoim debiucie Navasaitis w długich statycznych kadrach, pięknie oświetlonych przez Rimvydasa Leipusa, oddaje monotonię epoki, w której przyszło mu dojrzewać. Każde ujęcie jest tu przemyślane w najmniejszym calu, a opustoszałe ulice i kominy fabryczne w tle wraz z pożółkłą fakturą obrazu budzą skojarzenia ze Stalkerem Andrieja Tarkowskiego.
nagrody
„Arsenals” IFF Riga 1999 – FIPRESCI AwardValdas Navasaitis
Jeden z reżyserów słynnego niezależnego studia filmowego „Kinema”. Urodzony w 1960 roku w Kownie. Studia filmowe skończył w Moskwie w 1993 roku. Wcześniej zadebiutował w 1985 roku krótkometrażowym dokumentem Tofolaria wyreżyserowanym wspólnie z bohaterem tegorocznej retrospektywy, Šarūnasem Bartasem. W fabule debiutował dopiero w 1999 roku Dziedzińcem. Jego drugi pełny metraż, Perpetuum mobile, ujrzał światło dzienne w 2008 roku.
1985 Tofolaria (co-dir., short)
1992 Rudens sniegas (short, doc.)
1997 Pavasaris (short, doc.)
1999 Dziedziniec / Kiemas / The Courtyard
2000 Diapausis / Dia-Eared
2006 Dviese ant tilto (doc.)
2008 Perpetuum mobile