Sapientia
O sztuce patrzenia, pasji i „niedzielnych turystach”. Dobrze sytuowane francuskie małżeństwo ma ze sobą coraz mniej wspólnego. Alexandre, architekt u szczytu kariery, jest najemnikiem deweloperów, zaś socjolożka Aliénor czuje się bezradna wobec potrzeb wykluczonych. Razem wyruszają do Włoch śladem XVII-wiecznych budowli. Architektura w Sapientii jest zwierciadłem, w którym odbijają się ambicje i rozczarowania bohaterów, a iskrą dla wymiany myśli o wolności i poświęceniu staje się dla nich rywalizacja barokowych mistrzów, Borrominiego i Berniniego. Tak jak w Portugalskiej zakonnicy (10. NH), Eugène Green konfrontuje refleksję o historii i architekturze z wyzwaniami współczesności. Eseistycznej formie, wizualnym metaforom i recytowanym dialogom – wyznacznikom oryginalnego stylu reżysera – po raz pierwszy towarzyszy dobroduszny humor. Elegancka, odżegnująca się od realizmu i zanurzona w tradycji barokowego teatru Sapientia wpisuje się w nurt kina, który reprezentują Éric Rohmer i Manoel de Oliveira.