Za ścianą
Genialny duet Komorowskiej i Zapasiewicza wytworzył w ciasnym M-2 napięcie, od którego iskrzy nawet dzisiaj, mimo upływu czasu. Jan - pewny siebie, uprzedzająco uprzejmy docent, chłodny, pedantyczny, zorganizowany, całkowicie oddany pracy w laboratorium i odnoszący sukcesy naukowe. Marta - podobnie jak on chemiczka, tyle że niespełniona zawodowo, nadwrażliwa, w wolnych chwilach malująca kiepskie reprodukcje znanych obrazów. Oboje są samotni, ale różnie tę samotność znoszą. Mieszkają na tym samym blokowisku, niemal za ścianą. Ich spotkanie to ze strony Jana wymuszona grzeczność, dla Marty - desperackie poszukiwanie bliskości.
Przewrotność Za ścianą polega na tym, że początkowo odbiorca sympatyzuje raczej z docentem niż z jego neurotyczną sąsiadką, w ostatnich scenach -przeciwnie. Ten skromny film telewizyjny jest artystycznym majstersztykiem. Został entuzjastycznie przyjęty przez szeroką widownię. Po jego emisji redakcje branżowych czasopism i telewizji zostały zasypane korespondencją od poruszonych widzów. Na prośbę odbiorców zorganizowano nawet debatę telewizyjną z udziałem ludzi nauki, której punktem wyjścia był właśnie film Zanussiego.
Mirella Napolska