Opatrzność to m.in. nazwa willi, która stanie się miejscem akcji przedziwnej historii wykreowanej w głowie pewnego pisarza. W sądzie toczy się proces o morderstwo starszego mężczyzny, który ukrywał się przed wojskiem. Oskarżyciela i oskarżonego łączą prawdopodobnie więzy rodzinne. Na sali rozpraw siedzi żona jednego z nich. Opowieść o tajemniczym trójkącie przerywają sceny mobilizacji i wywózki starszych ludzi, których metodycznie gromadzi się w jednym miejscu. Poszczególni bohaterowie są piekielnie niekonsekwentni – zapominają kwestii, mówią o kimś, kogo nie znają, i w końcu pojawiają się w scenach, w których być nie powinni. Wszystkiemu towarzyszy cyniczny „głos z zewnątrz”. Opatrzność to pierwszy anglojęzyczny film zmarłego niedawno Alaina Resnais’go, w którym oprócz motywu igrania z czasem akcji i strukturą narracji pojawia się również wątek braku zgody na przemijanie. Ostatnia powieść filmowego pisarza to rodzaj testamentu, w którym wyobrażenie bliskich odgrywa bardzo istotną rolę, choć najczęściej nie ma nic wspólnego z rzeczywistością.