35 kieliszków rumu
Kameralny obrazek z życia czarnoskórej społeczności zamieszkującej przedmieścia Paryża. Motorniczy Lionel jest wdowcem, samotnie wychowującym córkę Joséphine, studentkę antropologii. Choć przez nieobecność matki łączy ich wręcz symbiotyczna więź, oboje zaczynają czuć, że przestaje ona być w ich życiu wystarczająca. Iluzja, że czas w pełnym miłości i spokoju mieszkaniu stanął w miejscu, powoli pryska, gdy w ich życiu pojawiają się nowe, zapraszające do swoich światów osoby. Na ojca życzliwie patrzy zaprzyjaźniona taksówkarka Gabrielle, córka zaś nawiązuje romans z samotnym sąsiadem Noé. Czy bohaterowie wybiorą bezpieczne status quo samowystarczalności, czy pogodzą się z przemijaniem i otworzą na nieznane? W 35 kieliszkach rumu, powstałym z inspiracji Późną wiosną Yasujirō Ozu, Claire Denis, wzorem japońskiego mistrza, opowiada jakby szeptem. W subtelny i wyciszony sposób grają też aktorzy, nawet pojawiająca się w epizodzie, zazwyczaj ekspresyjna Ingrid Caven – ikona kina Rainera Wernera Fassbindera.
nagrody
Gijón IFF 2008 - Special Jury Prize; Hamburg FF 2008 - Art Cinema AwardClaire Denis
Francuska reżyserka i scenarzystka, jedna z najważniejszych autorek współczesnego kina. Filmowe szlify zdobywała, terminując u Rivette'a, Costa-Gavrasa, Jarmuscha i Wendersa. Już w debiutanckiej Czekoladzie (1988) sięgnęła po tematykę konfliktów międzyrasowych i międzykulturowych – szczególnie jej bliską ze względu na dzieciństwo, które jako córka kolonialnego urzędnika spędziła w Afryce. Problem kolonializmu oraz nierówności w dostępie do dóbr i edukacji stał się jednym z lejtmotywów jej twórczości (którą napędzały także ideały paryskiego maja ’68). Dało to wyraz najmocniej w Pięknej pracy (1999) z Denisem Lavantem i Białej Afryce z Isabelle Huppert (2009). Portretując ojczyznę, wyczulona jest na problemy społeczne, choćby sytuację imigrantów, jak w Nie mogę spać (1994), frustrację pracowników sektora publicznego w Piątkowej nocy (2002) czy stosunki rodzinne w Intruzie (2004). Interesuje się także sferą seksualną człowieka, co udowodniła w Głodzie miłości (2001) z Béatrice Dalle, jedną z jej ulubionych aktorek. Obsadza też często Isaacha de Bankole czy Grégoire’a Colina. Stale współpracuje z operatorką Agnès Godard, którą poznała w latach 70. w paryskiej szkole La Fémis, gdzie obecnie wykłada reżyserię filmową. Jej twórczość – jak dowodził dokument Więcej niż Bergman Jane Magnusson i Hyneka Palli (2013) – ceniona była przez samego Ingmara Bergmana.
1988 Czekolada / Chocolat / Chocolate
1999 Piękna praca / Beau travail / Good Work
2004 Intruz / L’intrus / The intruder
2008 35 kieliszków rumu / 35 rhums / 35 Shots of Rum
2009 Biała Afryka / White Material
2013 Les salauds / Bastards