Popołudnie
Czuję, że niedługo mogę umrzeć – zdradza w pierwszych minutach swojego filmowego wywiadu rzeki Tsai Ming-liang. Mistrz azjatyckiego kina, który zapowiedział, że Bezpańskie psy z 2014 roku wieńczą jego karierę, zaprosił przed kamerę swojego długoletniego przyjaciela i partnera zawodowego, aktora Lee Kang-shenga. Współpracuje z nim od ponad 20 lat, począwszy od pełnometrażowego debiutu, Buntowników neonowego boga, z 1992 roku. Kang-sheng wystąpił we wszystkich fabularnych produkcjach Tsaia, a jego melancholijna twarz stała się znakiem rozpoznawczym twórczości Malezyjczyka. Popołudnie to ewenement na tle pozostałych dokonań reżysera – pada tu więcej słów niż we wszystkich jego wcześniejszych filmach łącznie. Zmienność twórcy Kapryśnej chmury, jego gadatliwość, skłonność do lawirowania między rozpaczą a radością, kontrastuje z dystansem aktora, który emocjonalne wybuchy przyjaciela nieraz przerywa ironiczną puentą. Popołudnie to czułe tête-à-tête, spotkanie dwóch skrajnie różnych osobowości i okazja do rozmowy na tematy ważkie i błahe. Od bolesnych wspomnień o śmierci najbliższych Ming-lianga, przez refleksje nad kinem, po uwagi o... pielęgnacji stóp.
Tsai Ming-liang
Malezyjski reżyser mieszkający na Tajwanie, jeden z najważniejszych współczesnych twórców kina autorskiego, wielbiciel francuskiej Nowej Fali. Zdobywca wielu nagród – otrzymał m.in. Złotego Lwa w Wenecji za Niech żyje miłość (1994). Słynie z kina kontemplacyjnego, które nie stroni jednocześnie od gatunkowych konwencji. W swoim dorobku ma zarówno musical o branży pornograficznej (Kapryśna chmura), jak i kameralne science fiction o apokalipsie (Dziura).
1994 Niech żyje miłość / Ai qing wan sui / Vive l'Amour
1997 Rzeka / He liu / The River
2003 Bu san / Good Bye, Dragon Inn
2009 Twarz / Visage / Face
2013 Bezpańskie psy / Jiao you / Stray Dogs